Autor podaje obszerny opis duchowego rozwojowi ludzkości w okresie po katastrofie Atlantydy, gdy na kolejne kultury poatlantydzkie oddziałują istoty duchowe wyższych hierarchii, a zwłaszcza Niebiańska Sophia. Szczegółowo opisany jest też prąd magów, związany z rozwojem narodów pogańskich w kulturze Babilonu i Chaldei, oraz duchowy prąd pasterzy w rozwoju kultury starohebrajskiej, i połączenie tych prądów w czasie Misterium Golgoty. Najniższym i najbliższym człowiekowi członem Niebiańskiej Sophii jest duchowa istota Antroposophia, która wciąż się rozwija, a obecnie przejawia się w antropozofii, nauce badającej dziedzinę duchową.
